پيامبر خدا(ص) فرمود: زماني بر مردمان مي آيد كه صورتشان صورت آدميان است ولي دل هايشان دل هاي شياطين مي باشد. آنان همانند گرگان درنده بيابان خون ريزاني هستند كه از انجام هيچ منكري ابايي ندارند. اگر ايشان را پيروي كني تو را به شك اندازند و اگر با آنان سخن گويي دروغ گويت نامند و اگر از ايشان نهان شوي تو را غيبت مي كنند. سنّت ها در نزدشان بدعت است و بدعت ها برايشان سنت است. انسان حليم در نزدشان كينه ورز و كينه ورز در ميانشان حليم شمرده مي شود. مؤمنان در ميانشان مستضعف و فاسقان در ميانشان انسان شريف دانسته مي شوند. كودكانشان حاكم بر آنان هستند و زنانشان فاجر و فاسق مي باشند و پيرانشان به معروف امر نمي كنند و از منكر باز نمي دارند. پناه جويي به ايشان خواري است و كمك خواهي ذلت مي آورد و درخواست چيزي از ايشان، فقر است. در اين هنگام است كه خداوند باران را در زمانش بر ايشان حرام مي سازد و در غير زمانش بر ايشان فرو مي ريزد و بارانش در هنگامش نمي آيد. بدان امت بر ايشان مسلط و چيره مي شوند و آنان را به بدترين شكل عذاب كنند و فرزندانشان را ذبح و زنانشان را به فسق و فجور برند و زنده نگه دارند. پس خوبان امت دعا كنند ولي از سوي خداوند اجابت نمي شود.

بحارالانوار، ج 22، ص454