انتظار ظهور یك مصلح بزرگ آسمانی، و امید به آینده و استقرار صلح و عدل جاویدان، امری فطری و طبیعی است كه با ذات و وجود آدمی سر و كار داشته و با آفرینش هر انسانی همراه است و زمان و مكان نمی‌شناسد و به هیچ قوم و ملتی اختصاص ندارد.از این رو، همه افراد طبق فطرت ذاتی خود مایلند روزی فرا رسد كه جهان بشریت در پرتو ظهور رهبری الهی و آسمانی و با تایید و عنایت پروردگار، از ظلم ظالمان و ستم ستمگران نجات یافته، شور و بلوا در جهان پایان پذیرد و انسانها از وضع فلاكت بار موجود نجات یابند و از نابسامانی و نا امنی و تیره روزی خلاص شوند و سرانجام به كمال مطلوب و زندگی شرافتمندانه ای كه شایسته مقام انسان است، نایل آیند.به همین دلیل، در تمام ادیان و مذاهب مختلف جهان از مصلحی كه در آخر الزمان ظهور خواهد نمود و به جنایتها و خیانتهای انسانها خاتمه خواهد داد و شالوده حكومت واحد جهانی را بر اساس عدالت و آزادی واقعی بنیان خواهد نهاد، سخن به میان آمده و تمام پیامبران و سفیران الهی در این زمینه به مردم با ایمان جهان، نوید هایی داده اند.

 

 

ولادت امیّد مستضعفان دنیا مبارک

---

در این زمینه، یكی از نویسندگان معروف چنین می‌نویسد:«موضوع ظهور و علایم ظهور، موضوعی است كه در همه مذاهب بزرگ جهان واجد اهمیت خاصی است. صرف نظر از عقیده و ایمان كه پایه این آرزو را تشكیل می‌دهد، هر فرد علاقه‌مند به سرنوشت بشریت، و طالب تكامل معنوی وقتی كه از همه نا امید می‌شود، و می‌بیند كه با وجود این همه ترقیات فكری و علمی شگفت انگیز، باز متاسفانه، بشریت غافل و بی‌خبر، روز به روز خود را به سوی فساد و تباهی می‌كشاند و از خداوند بزرگ بیشتر دوری می‌جوید، و از اوامر او بیشتر سرپیچی می‌كند؛ بنا به فطرت ذاتی خود متوجه درگاه خداوند بزرگ می‌شود، و از او برای رفع ظلم و فساد یاری می‌جوید.از این رو در همه قرون و اعصار، آرزوی یك مصلح بزرگ جهانی در دلهای خداپرستان وجود داشته است. و این آرزو نه تنها در میان پیروان مذاهب بزرگ، مانند: زرتشتی و یهودی و مسیحی و مسلمان، سابقه دارد، بلكه آثار آن را در كتاب‌های قدیم چینیان و در عقاید هندیان، و در بین اهالی اسكاندیناوی و حتی در میان مصریان قدیم و بومیان و حتی مكزیك و نظایر آنها نیز می‌توان یافت».(۱)آری! عقیده به ظهور یك مصلح بزرگ آسمانی در پایان جهان، یكی از مسایل بسیار مهم و حساسی است كه نه تنها در آیین مبین اسلام، بلكه در همه ادیان آسمانی، و نه تنها در میان پیروان ادیان و مذاهب بلكه در نزد بسیاری از مكاتب مختلف جهان سابقه دیرین دارد، و تمامی پیروان ادیان بزرگ عالم از مسیحیان، كلیمیان و زرتشتیان گرفته تا پیروان مكتب‌های الحادی، همه و همه بدان عقیده دارند.ناگفته نماند كه پیروان ادیان و مذاهب گوناگون، و دیگر ملل و اقوام گذشته و مكاتب مختلف جهان درباره نام آن بزرگوار باهم اختلاف نظر دارند، مسلمانان او را «مهدی موعود منتظرعلیه السلام»، و پیروان سایر ادیان و مكتب‌ها و ملتها و توده‌های محروم، وی را «مصلح جهانی» یا «مصلح غیبی»، یا «رهاننده بزرگ» یا «نجات‌بخش آسمانی» و یا «منجی اعظم» می‌نامند؛ ولی در باره اوصاف كلی، برنامه‌های اصلاحی، تشكیل حكومت واحد جهانی بر اساس عدالت و آزادی، و ظهور او در آخرالزمان اتفاق نظر دارند.جالب توجه این‌كه حتی در این اواخر نیز، این عقیده در بین گروهی از دانشمندان و فلاسفه بزرگ جهان به عنوان: «لزوم تشكیل حكومت واحد جهانی» درسطح وسیعی مطرح گردیده‌است:«در عصر اخیر دوشادوش پیشرفت همه جانبه ای كه در تمام مسایل علمی نصیب بشریت شده، این ایده و عقیده نیز از مرز ادیان و مذاهب قدم فراتر نهاده و به عنوان یكی از مهمترین مسایل حیاتی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است».(۲)

آری! امروز بسیاری از اندیشمندان و فلاسفه مشهور جهان نیز عقیده دارند كه با پیشرفت سریع صنعت و تكنولوژی، زندگی ماشینی، رقابت های نا سالم نظامی، بازیهای خطرناك سیاسی، و احساس یاس و نا امیدی در بین جوامع بشری برای رهایی از اوضاع نا بسامان كنونی، تشكیل حكومت واحد جهانی بر اساس عدالت و آزادی لازم و ضروری است.(۳)
بنابراین، بر غم افكار بیمارگونه كوته نظران كج‌اندیش كه می‌پندارند مساله مهدویت و انتظار ظهور یك رهبر بزرگ آسمانی در پایان جهان، از مختصات مسلمانان و یا از عقاید خاص شیعیان است و می‌كوشند تا با تلاش مذبوحانه خود آن را در یك مكتب خاص محصور كنند، این مساله اختصاص به مسلمانان و شیعیان ندارد؛ بلكه یك اعتقاد عمومی مشترك است كه همه امتها و ملتها و پیروان ادیان - و حتی مكاتب مختلف، فلاسفه، دانشمندان و اندیشمندان واقع بین جهان نیز - در این عقیده و مرام باهم شریك اند.(۴)

^منبع:

کتاب ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان، نوشته: اسدالله هاشمی‌شهیدی