رسول رحمت الهی
شخصيت پيامبر اعظم داراي ابعاد وسيع و والايي است که در جهت معنويت به سدره المنتهي(و لقد رآه نزله اخري عند سدره المنتهي)1 و در پرواز معراجي‌اش به مقام  قاب قوسين او ادني2 رسيده و خداوند بزرگ اخلاق آن حضرت را با تعبير عظيم ياد كرده است(انّک لعلي خلق عظيم )3. شخصيتي که تمامي ملک و ملکوت، اماکن و ازمنه به برکت وجود با عظمت او آفريده شده و از ذرّه تا کرات و انس و جن و مَلَک از سفره پر برکت آن حضرت، از هستي بهره مند شدند(لو لاک لما خلقت الافلاک ) 4. خداوند متعال در سند متقنش او را به عنوان اسوه عصرها و نسل ها معرفي نمود(لقد کان لکم في رسول الله اسوه حسنه ) 5. اما جوامع اسلامي با دارا بودن چنين ذخاير عظيم و ارزشمندي نتوانسته از او بهره وافي ببرند، بلكه در مقابل دشمنان كينه توز و كوردلان اهانت به ساحت مقدّس آن حضرت را در دستوركارخود قراردادند. با توجه به اين كه خداوند متعال در قرآن همه امّت اسلامي را به سرمشق گرفتن از آن بزرگوار ترغيب نموده و با عنايت به اين كه الگوپذيري از آن حضرت محدود به حدّ خاصّ و زمينه مشخص نشده، جا دارد هر فرد مسلماني سيره آن حضرت را در تمام شئون زندگي اعم از معاش و معاد الگوي خود قرار دهند و از آن جايي‌كه ورود به قلمرو سيره آن حضرت بسيار وسيع و گسترده است و نياز به کتاب ها و مقالات متعدد دارد لذا فقط مفهوم  "رحمه للعالمين" در سيره آن حضرت مورد بررسي قرار می گیرد.

ارسال پيامبران
«لقد بعثنا في كلِّ امَّه رسولا»6؛ محققاً در هر امّتي رسولي را فرستاديم.  هيچ امّتي در هيچ زمان بدون پيامبر نبوده است. «و ان مِنْ اُمَّه الّا خَلافيها نذير» 7.در طول تاريخ بشريت هيچ گاه ارسال پيامبران و مبلّغان ديني قطع نشده است؛  «ثُمَّ أََرسَلْنا رُسُلَنا تترا»8. ما رسولان خود را پي در پي و به صورت متواتر فرستاديم. براساس آيات الهي و روايات معصومين و براهين عقلي زمين هيچ گاه از وجود حجّت الهي و نگهبانان و مبلّغان دين خدا تهي نبوده است.

يگانگي دعوت انبيا
محتواي دعوت پيامبران الهي عليرغم تفاوتهاي زماني و مكاني و شرايط اجتماعي و قومي يكسان است. همه آنان مردم را به پرستش خداوند و دوري از اطاعت طاغوت دعوت كرده اند.«لَقَد بَعَثْنا في كُلِّ امَّه رَسُولاً اَنِ اعبُدواالله وَاجْتَنِبوا الطاغوت».9 همانا درهر امّتي رسولي را برگزيديم كه مردم را به پرستش خدا و دوري از طاغوت فرا خواند.

تعداد انبياي الهي
بر اساس اخبار متواتر تعداد پيامبران الهي يكصد و بيست و چهار هزار نفر است كه اول آنها حضرت آدم و آخر آنها حضرت محمد بن عبدالله(ص) است.ابوذر مي‌گويد: از رسول اكرم پرسيدم:پيامبران چند نفرند؟ پاسخ فرمودند: صدو بيست و چهار هزارنفر10.چنانكه علامه مجلسي(ره) به نقل از شيخ صدوق مي فرمايد به اعتقاد ما تعداد انبيا يكصد و بيست و چهار هزار نفرند. 11

مراتب پيامبران
پيامبران از نظر كمالات و مراتب فضل يكسان نيستند بلكه بعضي از آنها بر برخي ديگر برتري دارند. خداوند متعال در قرآن كريم مي فرمايد: «تِلكَ الرَّسل فَضَّلنا بعض النَّبيينَ عَلي بَعْض مِنهُم مَنْ كَلَّمَ الله وَ رَفَعَ بَعضهُم درجات وَآتينا عيسي بن مريم البينات وَ اَيَّدْ ناهُ بِروحِ القدس»12.اين آيه به روشني دلالت دارد كه همه پيامبران با اينكه ازنظر نبوت و رسالت همانند بودند، از نظر مقام يكسان نمي باشند، زيرا مأموريت آنها متفاوت بوده و با اينكه همه فداكار بودند درجه فداكاري آنها نيز با هم تفاوت داشته؛ بعضي از پيامبران از نطر درجه و مرتبه بر ديگري برتري دارند.

پيامبران اولوالعزم
در قرآن و جوامع رواني بعضي از پيامبران به عنوان پيامبران اولوالعزم از آنها ياد شده است. «اي پيامبر همچون پيامبران اولواالعزم در راه تبليغ دين صبر و استقامت داشته باش.» 13ازبعضي آيات استفاده مي‌شود كه پيامبران اولوالعزم حضرت نوح و ابراهيم و موسي و عيسي و محمد(ص) هستند.14«شريعت و آييني كه براي شما قرار داده شد همان چيزي كه نوح را به آن سفارش كرديم و بر تو نيز وحي كرديم و به ابراهيم و موسي و عيسي آن را سفارش نموديم.» همچنان كه در جاي ديگر فرمود:«وَ أخَذْ نا مِن النَّبيين ميثاقهُم وَ منكَ وَ من نوح و ابراهيم و موسي و عيسي بن مريم». 15به ياد آور آن گاه كه ما از پيامبران ميثاق گرفتيم و از تو و نوح و ابراهيم و موسي و عيسي بن مريم از همه پيمان گرفتيم.امام صادق(ع) فرمود: ساده النبيين و المرسلين خمسه و هم اولوالعزم من‌الرسل و عليهم دائره‌الوحي نوح و ابراهيم و موسي و عيسي و محمد(ص) 16 «بزرگ پيامبران و رسولان پنج نفرند و آنها پيامبران اولوالعزم هستند و آسياي نبوت و رسالت بر محور وجود آنها دور مي زند و آنها نوح و ابراهيم و موسي و عيسي و محمد(ص) هستند.» جلال الدين سيوطي نيز از ابن عباس نقل كرده كه پيامبران اولوالعزم همين پنج نفر هستند.17

پيامبر اعظم
از مطالب گذشته نتيجه گرفته شد كه در بين يك صد و بيست و چهار هزار پيامبر، پنج نفر پيامبر اولوالعزم و بزرگ پيامبران و رسولان بوده اند. اين پنج نفر هم از نظر مقام و درجه و كمال يكسان نيستند و  بـر اسـاس آيـات و روايـات حضـرت محمد بن عبدالله(ص) اعظم پيامبران است و لذا در زيارت نامه آن حضرت  مي‌خوانيم - السلام عليك يا سيد المرسلين - السلام عليك يا سيد الأنبياء. 18پيامبر اكرم در يك بيان نوراني فرمود: «أنا اَفْضَلُ النبيين قدرا و اعمهم خطرا و اوضحهم خبراً و اعلامهم مستقراً و اكرمهم امه و اجزلهم رحمه و احفظهم ذمه و ازكاهم مله». 19از نظر ارزش از همه انبيا برتر و از نظر عظمت از همه آنها فرا‌گير‌تر و از نظر مقام و منزلت از همه آنها آشكارتر و از نظر آئين پاكيزه‌ترين هستم.در دعاي ندبه هم عرض مي كنيم «و صفوه من اصطفيته و افضل من اجتبيته و اكرم من اعتمدته قدمته علي انبيائك» در ميان بندگان برگزيده ات آن حضرت را  زبده و برتر انتخاب كردي و او را گرامي تر از معتمدانت و بر همه پيامبران مقدم داشتي.20شاهد ديگر بر عظمت پيامبر اكرم اين است كه در جريان معراج در مسجد الاقصي همه انبيا نماز جماعت را به امامت آن حضرت اقامه نمودند.21امام سجاد(ع) فرمود: «حتي لا يساوي في منزله و لا يكافا في مرتبته و لا يوازيه لديك ملك مقرب و لا نبي مرسل.»22هيچ كسي در رتبه با او برابري نمي كند ودر مقام همانند او نمي باشد و هيچ فرشته عالي مقام و پيامبر مرسلي همپايه او نمي باشد.

معنا و مفهوم رحمت
مشهور در ميان گروهي از مفسرين اين است كه صفت رحمان اشاره به رحمت عامه دارد كه شامل دوست و دشمن و مؤمن و كافر، نيكوكار و بد كار مي‌باشد. باران رحمت بي حسابش همه را فرا مي گيرد،  همه بندگان از مواهب گوناگون حيات بهره مندند، ولي رحيم اشاره به رحمت خاصه دارد كه ويژه بندگان صالح و مؤمن است. لذا رحمان در همه جا مطلق اما رحيم بصورت مقيد آمده است  «و كان بالمؤمنين رحيما»23امام صادق نيز فرمود: «الرحمن بجميع خلقه، الرحيم بالمؤمنين خاصه.»24 رحمت الهي معنا و مفهوم وسيعي دارد. «رحمتي وسعت كلِّ شَي»25 بلكه خداوند متعال رحمت را برخودش فرض و لازم كرده است. «كتب ربكم علي نفسه الرحمه»26رحمت گاهي جنبه معنوي وزماني جنبه مادي دارد  هم دنيا هم آخرت را در بر مي گيرد و در آيات قرآن بر معناي زيادي اطلاق شده است. گاهي بر مسئله هدايت و گاهي نجات از دشمن و گاهي باران پر بركت و گاه به نعمتهاي ديگري همچون نور و ظلمت، شب و روز و در موارد بسيار نيز به بهشت و مواهب خدا در قيامت اطلاق مي‌شود. بخشيدن از گناهان، قبول توبه و عيب پوشي از آنان، فرصت دادن براي جبران اشتباهات، همه از مظاهر رحمت و مهرباني اوست.رحمت الهي گاهي جنبه تشريعي دارد كه از طريق بعثت پيامبران و نزول كتب آسماني و تشريع احكام و بشارتها و انذارهاست وگاهي جنبه تكويني دارد و از طريق امدادهاي معنوي و الهي است.

رسول اعظم؛ پيامبر رحمت
«وَ ما اَرسَلناكَ الا رحمه للعالمين»27. خداوند رب العالمين، رسول اعظم را به عنوان رحمه للعالمين مبعوث كرد.همانطوري كه رحمانيت خداوند صفت عامه اوست و همه انسان ها اعم از مؤمن و كافر را شامل مي شود،  پيامبر اعظم هم براي همه انسانها درهمه اعصار و تمامي مكان‌ها تا پايان جهان رحمت است نه تنها براي پيروان و دوستان بلكه همه اهل عالم، گويا خوب و بد و دوست و دشمن بايد اين مهرباني و رحمت را از پيامبر احساس كنند.دنياي امروز كه فساد و تباهي و ظلم و بيداد گري از در و ديوار آن مي بارد و آتش جنگها از هر سو شعله ور است وچنگال زورمندان، حلقوم مستضعفان را مي فشارد، در دنيايي كه جهل و فساد و جنايت و ظلم و استبداد و تبعيض وجود دارد، در اين زمان مفهوم رحمه للعالمين از هر وقت ديگر آشكار تر است. چه رحمتي از اين بالاتر كه برنامه و آئيني آورده كه همه  اين ظلمها و بدبختي‌ها و سيه روزي ها پاياني است و تداوم اين رحمت، سرانجامش حكومت صالحان است كه سياق آيات به آن اشاره دارد، چونكه ابتدا فرمود: «و لقد كتبنا في الزبور من بعد الذكر ان الارض يرثها عبادي الصالحون»28.ما بعد ازتورات در زبور داود نوشتيم كه بندگان نيكوكار من وارثان زمين مي شوند.سپس فرمود: «وَ ما اَرسَلناکَ الا رحمه للعالمين»29 ما تو را جز براي رحمت جهانيان نفرستاديم.تعبير به عالمين و استثناء در جمله منفي و نکره آمدن رحمت آنچنان مفهوم وسيعي دارد که تمام موجودات عالم در تمام اعصار و قرون و حتي تمام ملائکه الهي را شامل مي شود. هنگامي که اين آيه نازل شد پيامبر از جبرييل پرسيد: «هل اصابک من هذه الرحمه شيئي. قال: نعم، انّي کنتُ اخشي عاقبه الامر فامنت بک».آيـا چيـزي از ايـن رحمـت عائـد تو شـد؟ جبرئيل گفت: بله من از پايان کار خويش بيمناک بودم،  اما بخاطر شما که رحمت براي جهانيان هستي از وضع خود مطمئن شدم. 30خود پيامبر اعظم فرمود: «انّما بعثت رحمه»؛ همانا من رحمتي برانگيخته شده ام. 31عموم مردم دنيا اعم از مومن و کافر، همه مرهون اين رحمت هستند. چرا که نشر آئين اسلام موجب نجات همگان است. حال گروهي از آن استفاده کردند و گروهي نکردند  اين مربوط به خود افراد است و تأثيري بر عمومي بودن رحمت پيامبر اکرم نمي گذارد. اين درست مثل آن است که بيمارستاني مجزا براي درمان همه دردها با پزشکان ماهر و انواع داروها تأسيس کنند و درهاي آنرا به روي همه مردم بدون تفاوت بگشايند، اما بعضي از بيماران از اين مکان استفاده کنند و بعضي نکنند. آيا اين در عمومي بودن آن تأثير منفي دارد؟ به تعبير ديگر، رحمت بودن وجود پيامبر براي همه جهانيان جنبه مقتضي و فاعليت فاعل دارد.

رسول اعظم؛ مظهر رحمت و رأفت الهي
رحمت و رأفت پيامبر اعظم تجلي رحمت و رأفت بيکران الهي است هر آنچه که از رحمت نبوي در دنيا و آخرت نصيب افراد مي‌شود پرتوي از رحمت الهي است همه احکام حتي جهاد و حدود و قصاص و ساير کيفر و قوانين جزائي اسلام نيز براي جامعه بشري رحمت است و اگر رحمانيت خداوند اشاره به لطف عام خداوند دارد که هم دوست و دشمن ، مومن و کافر را شامل مي‌شود، پيامبر اعظم هم که در قرآن بعنوان رحمت براي عالمين معرفي شده هم براي مومن وهم غير مومن رحمت است. از آيات مختلف قرآن به خوبي استفاده مي شود که نبوت، رحمت و لطف خدا بر جهان بشريت است و براستي چنين است. اگر انبيا نبودند  انسانها راه آخرت و دنيا را گم مي کردند، لذا پيامبر اعظم هم مايه رحمت براي انسان هست. «وَ ما ارسلناکَ الا رحمه للعالمين» و هم موجب رأفت. لذا در اوصاف پيامبر اعظم فرمود: «و بالمؤمنين رئوف رحيم»32 رسولي آمده که به مؤمنان رئوف و مهربان است.قابل توجه اينکه در قرآن کريم هم رحمت بر پيامبر اطلاق شد و هم رحيم بودن يعني پيامبر اعظم هم براي همه مردم اعم از کافر و مومن رحمت عامه است و هم براي مومنين رحمت خاصه  و اگر رحمانيت خداوند اشاره به لطف عام خدا دارد که حتي کافر و دشمنان دين را شامل مي شود يعني شما چگونه به خدايي که همه افراد حتي دشمنان و کفار را مشمول لطف و رحمت قرار مي دهد ايمان نمي آوريد. اين نهايت ناداني شماست. پيامبر اعظم هم که رحمت عامه براي جهانيان معرفي شده است معنايش اين است. چگونه رسولي که براي همه جهانيان حتي دشمنان و کفار رحمت است به او ايمان نمي آوريد. اين نهايت بي خردي شماست.در سيره پيامبر رحمت نقل شده تا آنجا كه ممکن بود سائل را رد نمي کرد، حتي روزي زني فرزند خود را نزد پيامبر فرستاد و گفت به حضرت بگو پيراهن خود را به ما لطف نمايد. فرزندش خدمت حضرت رسيد و تقاضاي پيراهن نمود.  پيامبر رحمت هم پيراهن خود را به او داد. آيه نازل شد«ولا تبسطها کل البسط»33  هر چه داري در راه خدا انفاق مکن.در حق اسرا و بردگان فوق العاده سفارش مي فرمود: حتي با زن اسير ازدواج کرد همينکه شنيد زني را در جبهه اسير کرده اند و بعد از اسارت او را از کنار جنازه همسرش عبور داده اند تا دل آن زن را بسوزانند به شدت ناراحت شد و به اين عمل شديداً اعتراض نمود. هنگامي که سوار بر مركب بود اجازه نمي داد کسي همراه او راه برود بلکه او را سوار مي کرد. در غم و شادي همراه مردم بود لذا به تشيع جنازه آنها مي رفت و در دورترين نقطه شهر مدينه به عيادت مريض مي رفت.يشيع الجنائز و يعود المرضي في اقصي المدينه34علي(ع) فرمود: هر گاه کسي از برادران ديني را  سه روز نمي ديد سراغ او را مي گرفت و اگر در سفر بود برايش دعا مي کرد و اگر -بيمار بود به عيادتش مي رفت. 35همواره مي فرمود هر که رحم نکند به او رحم نمي شود «من لا يرحم وَلا يرحَم»36حضرت زهرا(س) دختر رحمه للعالمين هم در لحظه افطاري غذاي مورد نياز خود را به فقير و مستمندان اعطا نمودند.«وَ يطعمون الطعام علي حبه مسکينا و يتيماً و اسيرا»37آنها بخاطر حب به خدا به فقير و اسير و يتيم طعام مي دهند.علي(ع) هم در بستر شهادت سفارش قاتل خود را به فرزند ش امام حسن مجتبي(ع) مي کند و مي‌فرمايد: اطعموه و اسقوه و احسنوا اسارته38. او را غذا و نوشيدني بدهيد و در حال اسارت با او خوش رفتاري کنيد.

پيامبر رحمت؛ مانع عذاب الهي
«وَما کان الله ليعذبهُم وَ أَنتَ فيهم»39هيچگاه خداوند آنها را عذاب نمي کند مادامي‌که تو در ميان آنها هستي. وجود با برکت آن حضرت مانع از عذاب الهي بر گنهکاران و کفار است. در منابع شيعه و اهل تسنن از امير المومنين(ع) روايت شده که آن حضرت فرمود: «کان في الارض امانان من عذاب اهله وَ قَد رَفَعَ اَحَدهما فَدونکم الا خره فتمسکوا به وَ قراء   هذه الايه». 40  در روي زمين دو وسيله امان از عذاب الهي است؛ يکي وجود با برکت رسول خدا که از دنيا رحلت کردند و ديگري استغفار است که به آن تمسک بجوييد سپس اين آيه شريفه را تلاوت فرمودند: «وَما کان الله ليعذبهُم وَ أَنتَ فيهم» اينکه وجود نازنين آن حضرت مانع از عذاب الهي است از مشخصات پيامبر اعظم است چونکه با وجود ديگر انبيا، امت آنها مورد عذاب الهي واقع شده اند. از ديگر ويژگي پيامبر رحمت اين است که هيچگاه کسي را نفرين نکرد و در هيچ حال از درگاه خداوند عذاب کسي را درخواست نکرد اما حضرت نوح عرضه داشت: «ربِّ لا تذرني علي الارض من الکافرين دياراً 41پروردگارا کافران را هلاک کن و از آنها کسي بر روي زمين باقي مگذار. و در جايي ديگر عرضه داشت «ولا تَز ِدِ الظّالمينَ اِ لَّا تَبارَا.»  ستمکاران جز بر هلاک و عذابشان ميفزاي. 42اما از پيامبر اعظم درخواست مي کردند که در حق مشرکين نفرين کند مي فرمود: من براي رحمت آمده ام نه لعنت43  بلکه در حق آنها و براي هدايت آنها دعا مي کرد. همچنانکه پيامبر رحمت در فتح مکه وقتي وارد شهر شد با کفار و مشرکين که از هرگونه اهانت و جسارت و غارت و تجاوز بر پيامبر و ياران او کوتاهي نکردند و انتظار مجازات را داشتند اما همه را مو رد عفو و بخشش قرار داد  فرمود: «اليوم يوم المرحمه» امروز روز رحمت و مهرورزي است. «اذهبوا انتم الطلقا» برويد امروز همه شما آزاد هستيد. 44پيامبر رحمت حتي در لحظه مرگ دلواپس عذاب امت گناهکار خود در قيامت بود هنگامي که ملک الموت براي قبض روح آمد پيامبر فرمود صبر کن برادرم جبرئيل بيايد بعد از مدتي که جبرئيل آمد فرمود چرا دير آمدي؟ جبرئيل عرض کرد يا رسول الله مشغول تزئين بهشت بوديم  فرمود: اينها دلم را خوش نمي کند بگو با امت من چه خواهد شد جبرئيل رفت و برگشت و عرضه داشت خداوند سلام مي رساند و مي فرمايد آنقدر از امت خود در روز قيامت شفاعت کن تا خودت راضي شوي. 45علي(ع) نقل کردکه رسول خدا فرمود:در روز قيامت در موقف شفاعت مي ايستم و آنقدر گنهکاران را شفاعت مي‌کنم كه خداوند مي فرمايد: ارضيت يا محمد آيا راضي شدي من عرض مي کنم رضيتُ رضيتُ راضي شدم راضي شدم46. در روز قيامت همه انبيا و مردم مي گويند وَ انفُسَاه اما پيامبر رحمت مي فرمايد اُمتي امّتي.

عفو وگذشت در سيره پيامبر اعظم
پيامبر رحمت نسبت به مردم با بزرگواري رفتار مي کرد  بد رفتاري و بي حرمتي به خود را ناديده مي گرفت و از خطاي ديگران براحتي مي گذشت. کينه کسي را در دل نگه نمي داشت،  در صدد انتقام بر نمي آمد. روح نيرومندش که در سطح بالاتر از انفعالات نفساني و عقده هاي روحي قرار داشت عفو و بخشايش را بر انتقام ترجيح مي داد.حضرت امير(ع) فرمود: «کان رسول الله اجودالناس کفاً و اکرمهم عشره»47رسول خدا از همه بخشنده تر و از همه مردم در معاشرت بزرگوارتر بود. «يقبل معذره المعتذر اليه»48عذر خواهي کسي را که ازاو معذرت مي طلبيد قبول مي فرمود.هرگز بدي را با بدي پاسخ نمي گفت بلکه از بديها و سيئه مردم به‌راحتي درميگذشت.«ولا يجزي السيئه بالسيئه ولکن يعفو و يصفح»49در برابر جفا و تندي ديگران با بزرگواري برخورد مي کرد. «يصبر للغريب علي الجفوه في منطقه و مساکنه»50در مقابل تندي نه تنها با او برخورد نمي کرد و مقابله به مثل نمي نمود بلکه دستور مي داد که چيزي به او عطا نمايند. در جنگ احد با آن همه وحشي گري و اهانتي که به جنازه عموي ارجمندش حضرت  حمزه سيدالشهداء روا داشته اند دست به عمل متقابل با کشتگان قريش نزد و در فتح مکه وقتي که به ابوسفيان و هند و سران قريش دست يافت در مقام انتقام برنيامد حتي ابو قتاده انصاري که مي خواست زبان به دشنام آنان بگشايد از بد گويي منع کرد. بلکه در روز فتح مکه اعلام فرمود: «اليوم يوم المرحمه» امروز روز رحمت و مهرباني است. «اذهبواانتم الطلقا» برويد همگي آزاديد. 51پس از فتح خيبر جمعي از يهوديان که تسليم شده بودند و غذاي مسموم براي حضرت فرستاده بودند، اما حضرت آنان را به حال خودشان رها کرد. زن يهودي وقتي که خواست در کام آن حضرت زهر بريزد او را نيز عفو کرد. در مراجعت از غزوه تبوک جمعي از منافقان در سوء قصدي که به جان حضرت کردند و خواستند مرکبش را رم بدهند تا در پرتگاه سقوط کند با اين که پيامبر آنان را شناخت با همه اصرار يارانش اسم آنان را فاش نساخت و از مجازاتشان صرف نظر فرمود. 52 با عبدالله بن اُبي سر دسته منافقان که کارشکني زياد مي کرد و شايعه سازي بر عليه پيامبر مي کرد ياران پيامبر بارها از آن حضرت خواستند که او را به سزاي اعمالش برسانند اما حضرت اجازه نمي داد  بلکه در حال بيماري به عيادت او رفت. 53به پيامبر عرض کردند درباره مشرکين نفرين کن فرمود، نه من براي لعنت نيامدم بلکه براي رحمت فرستاده شده ام.گاهي بعضي از ياران عرض مي کردندکه به دشمنان نفرين کند اماحضرت نه تنهانفرين نمي کرد بلکه در حق آنها دعا مي کرد و مي فرمود خداوندا اين مردم را هدايت فرما.  لذا فرمود  «ارحموا من في الارض يرحمکم من في السما»54 به انسانهاي روي زمين رحم کنيد تا به آنها که درآسمان هستند به شما رحم کنند.خداوند متعال نيز به پيامبر اعظم فرمود: «فبما رحمه من الله لنت لهم و لو کنت فظاً غليظ القلب لانفضوا من حولک فاعف عنهم و استغفرلهم»55 در پرتو رحمت خدا با خلق خدا نرم و مهربان شدي و اگر سخت دل بودي مردم از گرد تو متفرق مي شدند، پس چون امت بدکنند از آنان در گذر و از خدا بر آنها طلب آمرزش کن.

دلسوزي و مهرباني در سيره پيامبر اعظم
دلسوزي و مهرباني در سيره پيامبر اعظم كاملاً مشهود بود و خداوند رسول اعظمش را در قرآن اين گونه توصيف مي نمايد. «حريص عليكم لعلك باخع نفسك الا يكون مؤمنين»56 ؛  اي رسول ما، گويي مي خواهي جان خود را به خاطر اينكه آنها ايمان نمي آورند از شدت اندوه بر باد دهي. باخع به معني هلاك كردن خويش از شدت غم واندوه است و اين تعبير نشان مي دهدكه پيامبر اعظم تا چه اندازه نسبت به مردم دلسوز و مهربان بود.در آغاز سوره طه فرمود: «طه  ما انزلنا عليك القرآن لتشقي»57  ما قرآن را بر تو نازل نكرديم كه خودت را به زحمت بيفكني.به خاطر شدت علاقه اي كه به هدايت مردم داشت بقدري دلسوزي داشت، كه اين آيه نازل شد: ما تورا نفرستاديم كه خودت را به درد سر بياندازي.روزي پيامبر اكرم(ص) دوازده درهم به علي(ع) داد و فرمود: براي من لباس بخر. حضرت به بازار رفت و لباسي براي پيامبر تهيه نمود. پيامبر فرمود لباس ارزانتر و ساده‌تر بهتر بود، اگر فروشنده حاضراست لباس را برگردان. علي(ع) لباس را برگرداند و پول را پس گرفت و به خدمت پيامبر برگشت رسول خدا با علي(ع) بسوي بازار حرکت كردند در راه كنيزي را ديدند كه گريه مي كند از حالش جويا شدند عرض كرد چهار درهم پول براي خريد جنس به من دادند ولي آن را گم كردم و اكنون مي ترسم به خانه برگردم. پيامبر رحمت چهار درهم به او داد وآنگاه به بازار رفتند و پيراهني به قيمت چهار درهم خريدند. در راه بازگشت برهنه اي را ديدند لباس را به او بخشيدند و دوباره به بازار رفتند و پيراهن ديگري خريدند هنگام بازگشت به خانه دوباره آن كنيز را ديدند كه ناراحت است علت را پرسيدند. گفت: چون برگشتنم به خانه طول كشيده مي ترسم مـرا تـوبيخ كنند پيـامبر اعظم همراه كنيز به منزل صاحبش رفت، صاحب خانه به احترام پيامبر كنيز را بخشيد و او را آزاد نمود. رسول اكرم فرمود چه دوازده درهم با بركتي كه دو برهنه را پوشاند و يك نفر را آزاد كرد. 58

رفق و مدارا در سيره پيامبر رحمت
رفق و مدارا و ملايمت همواره در رفتار و سيره اجتماعي آن حضرت كاملاً مشهود بود و يكي از شئون رحمه للعالمين است. چونكه خداوند متعال در قرآن كريم نرم خويي و مداراي پيامبر را رحمت الهي قلمداد نمود و با عظمت از آن ياد فرمود.«فبما رحمه من الله لنت لهم و لو كنت فظاً غليظ القلب لا نفضوا من حولك»59 در پرتو رحمت الهي در برابر آنان نرم و مهربان شدي و اگر خشن و سنگدل بودي از اطراف تو پراكنده مي شدند.مرحوم نراقي در معناي رفق فرمود: مدارا، ملايمت و خوش برخوردي با مردم و تحمل ناگواري و آزارهاست. 60  و به تعبير غزالي:  نرم خويي ويژگي پسنديده الهي است كه صفت مقابل آن درشتي و تندي است كه درشتي در اثر خشم ولي نرم خويي نتيجه اخلاق نيكو و سلامت روح است. 61   واژه كوتاه مدارا بسياري از فضيلت ها را(از قبيل انسان دوستي، فرو بردن خشم، دوري ازكينه توزي  برد باري و خويشتن داري، پرهيز از جفا و ستم، مقابله به نيكي با آنكه بدي كرد، دوري از خشونت و سخت گيري، آسان گيري بر مردم و جذب ديگران )  در درون خود جاي داده است. لذا خداوند درقرآن با عظمت از آن ياد فرمود و نشانه رحمت خودش قلمداد نمود. «فبما رحمه من الله لنت لهم» در پرتو رحمت الهي نرم ومهربان شدي. امام صادق(ع) از پيامبر نقل کرد:  «امرني ربي بمداراه الناس کما امرني بأداء الفرائض»62  خداوند به من دستور داد به مدارا کردن با مردم همانطوري که به انجام واجبات دستور داد.پيامبر اعظم فرمود:  «ثلاث من لم يکن فيه لم يتم له عمل، ورع يحجزه عن معاصي الله و خُلق يواري به الناس و حلم يردّ به جهل الجاهل».63  سه چيز است اگر در کسي نباشد كارش به پايان نمي رسد؛ ورع و پارسايي که او را از گناهان باز دارد. خُلق و خوئي که بدان با مردم مدارا کند، بردباري و حلمي که بدان جهل و جاهل را دفع کند.رسول اعظم هنگام سفر تبليغي معاذ به يمن سفارش فرمود: «عليک بالرفق والعفو»64  . با مردم مدارا کن و بدي هاي آنان را ببخش.يکي از مصاديق رفق و مدارا مراعات حال ديگران است لذا خود پيامبر اعظم در نماز و خطبه مراعات اضعف المومنين را مي‌کرد: «کان اخف الناس من تمام واقصر الناس خطبه.» نمازش را از همه سبکتر و خطبه اش را از همه کوتاهتر مي کرد. حضرت امير(ع) در سفر تبليغي اش به يمن از پيامبر رحمت سوال کرد چگونه با مردم نماز بخوانم. فرمود: در حد ناتوان ترين آنها و خود حضرت علي به مالک اشتر سفارش فرمود: در نماز جماعت با مردم مدارا کن و با طولاني کردن نماز مردم را پراکنده مساز. 65 نرمش و مداراي پيامبر در پيشرفت اسلام نقش بسزائي داشت لذا خداوند به او فرمود اگر نرم و مهربان نبودي مردم از اطراف تو پراکنده مي شدند همچنانکه برخورد کريمانه حضرت در فتح مکه با کساني که سالها با او دشمني کرده بودند در آن روز اعلام فرمود اليوم يوم المرحمه، توفاني در دلها ايجاد کرد که به فرموده قرآن يدخلون في دين الله افواجا، فوج فوج مسلمان شدند.

ارتباط عاطفي و کريمانه پيامبر اعظم(ص)
يکي ديگر از سيره اجتماعي رسول اعظم برقراري ارتباط کريمانه با مردم است.خداوند متعال در قرآن کريم به پيامبرش فرمان مي دهد «واخفظ جناحک لمن اتبعک من المومنين»66   پرو بال مرحمت بر پيروان با ايمانت با تواضع بگستران.اين تعبير کنايه از برخورد توأم با محبت و ملاطفت با مردم است همانگونه که پرندگان  هنگامي که مي خواهند به جوجه هاي خود اظهار محبت کنند آنان را زير بال و پر مي گيرند.در سيره پيامبر اکرم نقل شده است «کان رسول الله بهم رحيما و عليهم عطوفا»67    لذا پيامبر رحمت اگر کسي به مسجد نمي آمد احوال آنان را مي پرسيد و اگر مريض مي شد به عيادت آنان مي رفت و اگر مشکلي برايش پيش مي آمد در صددرفع آن اقدام مي نمود.«کان رسول الله يتعاهد الانصار و يعود هم و يسأل عنهم» 68  حضرت ابراهيم هم در برخورد با عموي بت پرست خود از واژه عاطفي پدرم استفاده نمود و با لحن ملايمي فرمود: «سلام عليک ساستغفرلک ربي انه کان بي حفيا»69    سلام بر تو، من از خدا براي تو آمرزش مي طلبم که خداي من بسيار در حق من مهربانست.حضرت علي(ع) درباره سيره پيامبر مي فرمايد: «اذا تفقد الرجل من اخوانه ثلاثه ايام سأل عنه فان کان غائباً دعاله و ان کان شاهداً زاره و ان کان مريضاً عاده»70  هر کسي از برادران ديني اش را سه روز نمي يافت سراغ او را مي گرفت اگر غائب و در سفر بود برايش دعا مي کرد و اگر شاهد و حاضر در شهر بود به ديدارش مي شتافت و اگر بيمار بود به عيادتش مي رفت.

نتيجه‌گيري
صفت رحمانيت خداوند اشاره به رحمت عامه كه شامل دوست و دشمن و مؤمن و كافر مي شود و صفت رحيم اشاره به رحمت خاصه ويژه مؤمنين دارد و در قرآن هر دو صفت براي پيامبر اعظم ذكر شده است. براساس آيات قرآن رحمت الهي مفهوم وسيعي دارد «رحمتي وسعت كلُّ شيءٍ» و خداوند آنرا بر خودش واجب كرده است: «كتب ربكم علي نفسه الرحمه» در قرآن براي رحمت عامه مصاديق متعددي ذكر شده است خداوند رب العالمين پيامبر اعظم را بعنوان رحمه للعالمين معرفي نمود: «و ما ارسلناك الا رحمه للعالمين» كه پيامبر اعظم براي همه انسانها در همه اعصار تا پايان جهان نه تنها براي پيروان خود بلكه براي همه انسانها رحمت است و اين رحمت حتي شامل ملائكه مقرب الهي هم ميشود وتا ماداميكه پيامبر رحمت زنده بود خداوند كسي را عذاب نكرد. «و ما كان الله ليعذبهم و انت فيهم»رسول اعظم دردنيا و آخرت مظهر رحمت و رأفت الهي است و در سيره و رفتار آن حضرت رحمت و رأفت،دلسوزي، مهرباني،عفو وگذشت و رفق و مدارا و برخورد كريمانه با دوست و دشمن كاملاً مشهود بود. با توجه به اينكه رسول اعظم بعنوان الگو و اسوه معرفي شد «لقد كان لكم في رسول الله اسوه حسنه» همه امت اسلامي بايد سيره و رفتار آن حضرت را الگو و سرمشق خود قرار دهند. اين درسي به همه انسان ها است كه در زندگيشان خود را به اين اخلاق الهي و سيره نبوي متخلق كنند و بامردم برخورد كريمانه و محبت آميز داشته باشند و از كينه‌ورزي و دشمني و تهمت و غيبت، دوري ورزند و همواره براساس آيه قرآن‌ «تواصوا بالمرحمه» همديگر را به اين سيره نبوي سفارش و توصيه نمايند.از اوصاف مهم نبیّ مکرّم اسلام(ص) آن است که رسول رحمت الهی است. قرآن کریم می‌فرماید: «و ما ارسلناک الارحمة للعالمین».[71] امیرالمؤمنین(ع) فرمود: "کان فی‌الارض امانان من عذاب‌الله و قد رفع احدهما فدونکم الآخر فتمسّکوا به امّا الامان الّذی رفع فهو رسول الله(ص) و امّا الامان الباقی فالاستغفار. قال‌الله تعالی: و ما کان‌الله لیعذّبهم و انت فیهم و ما کان‌الله معذّبهم و هم یستغفرون[72]؛ در زمین دو امان و وسیله نجات از عذاب الهی بود که یکی از آن ها برداشته شد، دومی را دریابید و به آن چنگ زنید. امّا امانی که برداشته شد رسول خدا(ص) بود و امانی که باقی مانده استغفار است. خداوند تعالی می‌فرماید: خداوند آن ها را عذاب نمی‌کند تا تو در میان آن ها هستی و خداوند آن ها را عذاب نمی‌کند در حالی که استغفار می‌کنند." از روایت امام باقر(ع) وجه امان و رحمت بودن پیامبر(ص) معلوم گردید. امّا بنابر آیه کریمه قرآن او «رحمة‌للعالمین» است و جهتش آن است که آن چه را موجب سعادت ابدی مردم است برای آن ها آورده و این حتّی برای کفّار و مشرکان نیز رحمت محسوب می‌گردد، زیرا به‌مثابه سفره‌ای است از طعام گسترده برای همۀ جهانیان، اعم از مؤمن و کافر، ولی بعضی از مردم از غذاهای معنوی آن استفاده نمی‌کنند.[73]

پانوشت:
1- نجم 14
2-نجم 9
3- قلم 4
4- سفينه‌البحار ج 2
5- احزاب 21
6- نحل 36
7- فاطر 24
8- مومنون 44
9- نحل36
10- بحارالانوار ج 11ص 32
11- بحارالانوار ج 11ص 28
12- بقره 253
13- احقاف 35
14- شوري 13
15- احزاب 7
16- اصول كافي طبقات انبيا و الرسول
17- درالمنثور ج 6 ص 45
18- مفاتيح‌الجنان
19-  قطره از درياي فضايل اهل بيت ج 2 ص345
20-  مفاتيح الجنان
21-  الميزان ج13 ص 5
22-  صحيفه سجاديه دعاي دوم
23-  احزاب 43
24- الميزان ج1 ص 23
25- اعراف 156
26-  انعام 54
27 -  انبياء 107
28-  انبياء 105  و  106
29-  انبياء 107
30-  مجمع البيان ذيل آيه
31-  سيره نبوي ج 3 ص 75
32-  توبه 128
33-  اسراء 29
34- بحارالانوار ج 16 ص 228
35- مكارم الاخلاق ص 17
36- سنن النبي ص 45
37- انسان 8
38- ميزان الحکمه
39- انفال 33
40- نهج البلاغه حكمت 88
41- نوح 26
42- نوح 28
43- سيره نبوي ص 132
44- تفسير نمونه ج 10 ص 66
45- سيره نبوي ص 132
46- تفسير نمونه ج 27 ص 99
47- مكارم الخلاق ص 17
48- سنن النبي ص 75
49- سنن النبي ص 75
50- مكارم الخلاق ص 67
51- تاريخ طبري ج 3 ص 56
52- سيره نبوي ص 127
53- سيره نبوي ص 127
54- مستدرك الوسائل ج 9 ص 159
55- آل عمران 159
56- شعرا 3
57- طه2
58- بحار الانوار ج16 ص215
59- آل عمران 159
60- جامع السادات ج1 ص 340
61- احياء علوم دين ص184
62- اصول کافي ج 2 ص 117
63- اصول کافي ج 3 ص 181
64- تحف العقول ص26
65- نهج البلاغه نامه 53
66- شعرا 215
67- بحار الانوار ج 82 ص321
68- بحارالانوار ج82 ص 118
69- مريم 47
70- مکارم الاخلاق ص17
71- انبیاء: 107.
72- امام باقر(ع) از امیرالمؤمنین(ع)، نهج‌البلاغه، حکمت88.
73- ر.ک. تفسیر مجمع‌ا‌لبیان، ج4، ص67، بنقل از حوزه نت با کمی تغییر.

منابع:
1- قرآن كريم
2- نهج البلاغه
3- صحيفه سجاديه
4- مفاتيح الجنان
5- تفسير مجمع البيان - ابو علي طبرسي - مكتبه آيت الله مرعشي نجفي- قم
6- تفسير الميزان - سيد محمد حسين طباطبايي - منشورات  جامعه مدرسين -قم
7- تفسير نمونه - ناصر مكارم شيرازي- دارالكتب الاسلاميه - تهران
8- تفسير درالمنثور - جلال الدين سيوطي - دارالكفر - بيروت
9- اصول كافي -  محمد كليني - دارالكتب الاسلاميه - تهران 1365هـ. ش
10- بحار الانوار - محمد باقر مجلسي - موسسه الوفا - بيروت - 1404 هـ. ق
11-  مستدرك الوسائل - ميرزا حسين نوري - موسسه آل البيت - بيروت - اول -1408هـ. ق
12- سفينه البحار - شيخ عباس قمي - انتشارات فراهاني - تهران
13- تحف العقول  - ابن شعبه - داراحياء التراث العربي - بيروت- پنجم
14- جامع السعادات - محمد مهدي نراقي - مطبعه النجف - نجف - سوم - 1383
15- سنن النبي(ص) - محمد حسين طباطبايي - انتشارات همگرا -قم
16- تاريخ طبري - ابن جرير طبري - موسسه عزالدين - بيروت -1407ق
17- ميزان الحكمه - محمد مهدي ري شهري - دارالحديث - تهران - اول -1377ش
18- قطره اي ازدرياي فضائل اهل بيت - احمد مستنبط- نشر حاذق - قم - سوم 1384ش
19- مكارم الاخلاق - رضي الدين الطبرسي - موسسه انتشارات فراهاني - تهران - 1381 ش
20- سيره پيامبر اكرم - محسن قرائتي -  مركز فرهنگي درسهايي از قرآن -  تهران -  سوم -  1385ش
21- سيره نبوي -  ابوالحسن مطلبي -  انتشارات كليدر -  تهران - اول - 1380ش
22- كتاب سيره‌ي پيامبر اكرم(ص) نويسنده حسن عراقي

رحمه للعالمین حضرت محمد صلی الله علیه و آله از نگاه قرآن

1- احمد:‌ مبشّراً برسول ياتي من بعدي اسمه احمد(سوره صف آيه 6)
2- محمّد: محمّد رسول‌الله(سوره آل عمران، فتح، محمّد، احزاب)
3- عبدالله: و انّه لما قام عبدالله يدعو(سوره جنّ)
4- خاتم النبيين: ولكن رسول‌الله(ص) و خاتم النبيّين(سوره احزاب)
5- رحمه للعالمين:‌ و ما ارسلناك الّا رحمه للعالمين(سوره انبياء)
6- بشير و نذير: يا ايّهاالنّبي انا ارسلناك شاهد و مبشراً و نذيرا(سوره احزاب)
7- داراي خلق بزرگ: فبما رحمه من الله لنت لهم و لو كنت فظّا غليظ القلب لانفضّوا من حولك(سوره آل عمران)
8- داراي نام در تورات و انجيل: الرّسول النّبي الامّي الّذي يجدونه مكتوباً عندهم في التّورات و الانجيل.(سوره اعراف )
9- مبعوث بر همه بشريت:‌ و ما ارسلناک الا کافه للناس(سبا/28)
11- شاهد بر امّت و انبيا:  فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِن كُلِّ أمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَـؤُلاء شَهِيدًا(سوره نساء آیه41)
12- مورد تأييد الهي در برابر مسخره‌كنندگان: انّا كفيناك المستهزئين(سوره حجر)
13- تثبيت دل با آيات قرآن: كذلك لنثّبت به فوادك و رتَّلناه ترتيلا(سوره‌ي فرقان)
14- داراي سعه صدر: الم نشرح لك صدرك و وضعنا عنك وزرك(سوره انشراح)
15- صاحب كوثر: انّا اعطيناك الكوثر(سوره كوثر)