آن گاه خداى بزرگ حالات و رويدادها و خطرات قيامت را براى مردم بر شمرده و بلاها و ناملايمات و سختى را بر ايشان نام برده، تا مردمان را بر حذر داشته و به تهيّه زاد و توشه براى آن روز بزرگ ترغيب گردند، لذا نام هاى تهديدآميزى برايش برگزيده است. مانند: واقعه (حادثه)، راجفه (لرزش)، طامّه (فراگير)، صاخّه (درد و ناله) حاقّه (احقاق حق)، ساعه (ساعت) يوم النشور (آمدن مردم) يوم الحسره (روز اندوه)، يوم النّدامه (روز پشيمانى)، يوم المسألة (روز پرسش)، يوم النّدم (روز پشيمانى)، يوم الفصل (روز جدايى حق از باطل)، يوم الحقّ (روز حقّ)، يوم الحساب (روز حساب)، يوم المحاسبه (روز بازپرسى)، يوم التّلاق (روز ديدن اعمال).